ظهر عاشورا نزدیک می شد، سی نفر از اصحاب حسین علیه السّلام در جریان یک درگیری ،

و تیراندازی که بوسیله دشمن انجام گرفت به خاک و خون غلطیدند. بقیه در انتظار جانبازی ،

لحظه شماری می کردند و بی قراری می نمودند. ناگهان مردی از اصحاب اباعبدالله به نام ،

ابو ثمامه صید اوی ؛ متوجه شد که ظهر شده است به خدمت امام علیه السّلام شتافت و ،

عرض ‍ کرد : یا ابا عبدالله ! وقت نماز فرا رسیده است و ما دلمان می خواهد برای آخرین در ،

زندگی ، نماز جماعتی با شما بخوانیم . حضرت سر سوی آسمان برداشت و فرمود :

ادامه مطلب...

روایت شده است، هنگامی که امام حسین (ع)

                            برای نماز آماده می شد و وضو می ساخت ؛

                                                رنگ چهره اش عوض می شد، و اندامش می لرزید.

از آن حضرت پرسیدند: چرا هنگام وضو چنین حالتی پیدا می کنید؟

            در پاسخ می فرمودند: کسی که در پیشگاه با عظمت الهی می ایستد،

                            سزاوار است (از خوف او) چهره اش زرد شود و لرزه بر اندامش بیفتد.

منبع : «کاشف الاستار در ترجمه جامع الاخبار، ص: 61

در مناقب ابن شهر آشوب و روضه الواعظین روایت شده است که :

امام حسن ـ علیه السّلام‌ ـ هر گاه وضو می ساخت، بندهای بدنش می لرزید،

و رنگ مبارکش زرد می گشت سبب این حال را از آن حضرات پرسیدند فرمود:

سزاوار است بر کسی که می خواهد نزد ربّ العرش به بندگی بایستد آن که

رنگش زرد گردد و لرزه بر اندامش افتد. چون به مسجد می رفت وقتی که نزد

در می رسید سر را به سوی آسمان بلند می کرد، و می گفت:

«الهی ضیفک ببابک یا محسن قد اتیک المسیء

                                فتجاوز عن قبیح ما عندی بجمیل ما عندک یا کریم»

 یعنی : ای خدای من،

         این مهمان تو است که بدرگاه تو ایستاده،

                       ای خداوند نیکوکار بنزد تو آمده بنده تبه کار 

                                      پس درگذر از کارهای زشت و ناستوده من،

                                                                           به نیکیهای خود ای کریم

منبع : منتهی الآمال/ ج 1/ باب چهارم/ فصل دوم/ ص 161

حضرت فاطمه سلام الله علیها ؛ هنگامی که به عبادت می ایستاد، بدنش از ترس 

      مقام خداوند می لرزید و با تمام وجود به عبادت روی می آورد و موجب فخر خداوند بر؛

                     فرشتگان بود، نقل است که حضرت از خوف ؛ خداوند در نماز نفس نفس می زد. 

منبع : وسایل الشیعه ج 4، ص 688

حضرت علی علیه السلام هنگام وضو گرفتن ، لرزش خفیفی وجود مبارکش را فرا می گرفت

و چون در محراب عبادت می ایستاد، رعشه بر اندامش می افتاد و از خوف عظمت الهی،

اشک چشمانش بر محاسنش جاری می شد.

                               سجده های حضرت طولانی بود

                                                   و سجده گاهش از اشک چشم، مرطوب.

منبع : بحارالانوار  ج 84، ص 285

 حضرت علی علیه السلام ؛ به هنگام نماز،

                                     رنگ و رخسارش تغییر می کرد

                                                   و بدن مبارکش به لرزه می افتاد

و می فرمود:

       وقت ادای امانتی است که خداوند آنرا ،

              به آسمانها و زمین و کوهها عرضه نموده ،

                                   ولی آنها از قبول آن خودداری کردند ،

                                             و انسان آن را قبول کرد و حال آن که،

                                                      من ضعیف هستم و نمی دانم خوب،

                                                                    می توان آن امانت را ادا کنم یا خیر.

منبع : بحارالانوار ج 81، ص 248

1- عایشه همسر پیامبر(ص) می گوید:

پیامبر با ما در سخن بود ؛ و ما نیز با وی ؛ ولی همین که وقت نماز فرا می رسید ؛ گویا ما را نمی شناخت

و ما نیز او را نمی شناختیم ، شبی حضرت از رختخواب برخاست و مشغول مناجات شد. تا نزدیک صبح ،

عبادت کرد و پس از آن گریه های سختی سرداد.

به حضرت عرض کردم: چرا خودت را به زحمت می افکنی در حالیکه خداوند، گناهان گذشته و آینده تو را

بخشیده است؟

حضرت فرمود به پاس این همه نعمت، بنده شکر گزاری نباشم (1)

2- پیامبر اکرم صلی الله علیه و‌اله هنگامی که به نماز می ایستاد، چهره مبارکش از خوف خدا برافروخته

می شد و بدن مبارکش ؛ هم چون جامه ای که در معرض باد است ، تکان می خورد (2)

1- بحار الانوار ج 81، ص 263

2- بحار الانوار ج ،84 ص 248

برای دانلود هر قسمت ؛ روی عنوان انتخابی ، کلیک کنید

گوهرشاد همسر شاهرخ میرزا که به منطقه‌ای وسیعی از ایران حکومت می‌کرد به فکر ساختن مسجدی در کنار

بارگاه ملکوتی امام رضا (علیه السلام) افتاد؛ لذا تمام خانه‌ها و زمین‌های اطراف حرم را خریداری کرد.

ساختمان مسجد شروع شد و گوهرشاد هر چند روز یک بار جهت سرکشی به ساختمان ، به محوطه کار می‌آمد

و دستورات لازم را به معماران و استادکاران می‌داد.

روزی برای سرکشی ساختمان آمد، باد مختصری وزیدن گرفت ،‌ گوشه‌ی چادر خانم به وسیله‌ی باد کنار رفت ،

یکی از عمله‌ها چهره او را دید و دلباخته آن زن شد.

جرأت اظهار نظر برای او نبود، زیرا بیم آن داشت که او را اعدام کنند،‌عمله و اظهار عشق به ملکه مملکت!!

دو سه روزی نگذشت که عمله‌ی بیچاره مریض شد او پرستاری جز مادر دردمندش نداشت.

طبیب از علاج او عاجز شده مادر مهربان کنار بستر تنها فرزندش گریه می‌کرد، فرزند چاره‌ای ندید جز اینکه دردش را

به مادر اظهار کند. مادر ساده دل و ساده لوح، برای رفع این مشکل به گوهرشاد خانم مراجعه کرده و درد فرزندش را

با او در میان گذاشت و گفت:

                      اگر کاری نکنی تنها پسرم از دستم می‌رود.

ادامه مطلب...